ارائۀ محدودۀ دانه‌بندی مناسب برای ساخت بتن خودتراکم‌ با استفاده از پارامترهای طبقه‌‌بندی خاک

امروزه از بتن خودتراکم به دلیل دارا بودن خواص تازه و سخت شده مناسب، به صورت انبوه در پروژه‌های عمرانی استفاده می‌شود. این خصوصیات به پارامترهای متعددی از قبیل ترکیب و میزان خمیر سیمانی، میزان حجم سنگدانه، دانه‌بندی سنگدانه و عوامل دیگر وابسته می‌باشد. در این بین سنگدانه‌ها می‌توانند در تأمین خواص مورد نیاز بتن خودتراکم تأثیر قابل توجهی داشته باشند. از آنجا که افزایش مقدار مصالح سنگی در بتن سبب کاهش میزان خمیر سیمان مصرفی جهت پرکردن فضای خالی سنگدانه‌ها می‌شود، لذا در این مقاله هدف، دستیابی به محدوده دانه‌بندی مناسب با کمترین فضای خالی با استفاده از روابط کاربردی ضریب یکنواختی و ضریب انحناء در مکانیک خاک می‌باشد. نتایج نشان می‌دهد که رابطه مستقیم و معکوسی بین به ترتیب ضریب انحناء و ضریب یکنواختی با میزان فضای خالی در مصالح سنگی وجود دارد.همچنین محدودهدانه‌بندی به دست آمده برای ساخت بتن خودتراکم شامل دانه‌بندی‌هایی است که تمامی ضوابط پذیرش خصوصیات تازه و سخت شده بتن خودتراکم را ارضاء می‌کند.